Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

ΠΛΑΤΩΝΑΣ: Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ. ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ 2386 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ...




ΣΩΚΡΑΤΗΣ
: Λοιπόν, είπα, ύστερ’ απ’ αυτά, παρομοίασε με μια εικόνα σαν κι αυτή την ανθρώπινη φύση αναφορικά με την παιδεία και την απαιδευσία. Φαντάσου δηλαδή ανθρώπους σε υπόγειο οίκημα με μορφή σπηλιάς, που έχει την είσοδό του ανοιχτή προς το φως της μέρας, που το μάκρος της πιάνει πέρα πέρα όλη τη πρόσοψη της σπηλιάς και να βρίσκονται εκεί από την παιδική τους ηλικία αλυσοδεμένοι και στα σκέλη και στον αυχένα, ώστε να μένουν με το σώμα τους ακίνητο, έτσι που να μην βλέπουν παρά μόνο ό,τι είναι μπροστά τους, ενώ δεν έχουν την δυνατότητα, εξαιτίας της αλυσίδας, να περιφέρουν ολόγυρα το κεφάλι τους. Και πίσω τους, σε αρκετή απόσταση, σ’ επίπεδο ψηλότερο απ’ αυτούς ν’ ανάβει φως από φωτιά• και στο ενδιάμεσο, ανάμεσα στη φωτιά και τους δεσμώτες, δρόμος ανηφορικός και παράλληλα μ’ αυτόν να’ ναι χτισμένος μαντρότοιχος, να, σαν τα χαμηλά διαφράγματα που τοποθετούν οι ταχυδακτυλουργοί μπροστά στους θεατές, πάνω απ’ τα οποία δείχνουν τα ταχυδακτυλουργικά τους.
ΓΛΑΥΚΩΝ Βλέπω, είπε ο Γλαύκων.
ΣΩ. Βλέπε λοιπόν ανθρώπους να κουβαλούν, παράλληλα με αυτόν τον μαντρότοιχο, σκεύη κάθε λογής, υψωμένα πάνω απ’ τον μαντρότοιχο, και ανδριάντες και άλλα ομοιώματα ανθρώπων και ζώων, λίθινα και ξύλινα, φιλοτεχνημένα με κάθε τρόπο• κι όπως θα περίμενε κανείς, άλλους απ’ τους διερχόμενους αχθοφόρους να μιλούν, άλλους να σιωπούν.
ΓΛ. Παράξενη εικόνα περιγράφεις, είπε, και παράξενους δεσμώτες.
ΣΩ. Ολόιδιους με μας, αποκρίθηκα• γιατί πιστεύεις ότι άνθρωποι σε τέτοια κατάσταση πρώτα πρώτα θα έχουν δει τίποτ’ άλλο εκτός απ’ τις σκιές του εαυτού τους και των συνδεσμωτών τους, που τις σχηματίζει η λάμψη της φωτιάς στον απέναντι απ’ αυτούς τοίχο της σπηλιάς;
ΓΛ. Μα γίνεται να δουν τίποτ’ άλλο, είπε, εφόσον είναι αναγκασμένοι να έχουν το κεφάλι τους ακίνητο σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους;
ΣΩ. Και τι θα ‘χουν δει απ’ εκείνους τους διερχόμενους αχθοφόρους; τίποτ’ άλλο, εκτός απ’ τις σκιές τους;
ΓΛ. Μόνο αυτές, βέβαια.
ΣΩ. Λοιπόν, αν είχαν τη δυνατότητα να κουβεντιάζουν μεταξύ τους, δεν έχεις τη γνώμη ότι θα νόμιζαν πως οι σκιές που βλέπουν είναι πραγματικά αντικείμενα;
ΓΛ. Οπωσδήποτε.
ΣΩ. Και τι νομίζεις, αν απ’ τα βάθη του δεσμωτηρίου η ηχώ αναμετέδιδε τις φωνές, κάθε φορά που κάποιος απ’ τους διερχόμενους θα μιλούσε, πιστεύεις ότι θα φαντάζονταν ότι κάτι άλλο βγάζει φωνή και όχι οι σκιές των διερχόμενων;
ΓΛ. Μα τον Δία, όσο για μένα, τίποτ’ άλλο.
ΣΩ. Λοιπόν, είπα, άνθρωποι σε αυτή την κατάσταση θα πίστευαν ως πραγματικό μόνο τις σκιές των αντικειμένων που εμφανίζονται και τίποτ’ άλλο;
ΓΛ. Σίγουρα, μόνο τις σκιές.
ΣΩ. Σκέψου λοιπόν, είπα, τι λογής θα μπορούσε να είναι η απολύτρωση και η γιατρειά τους απ’ τα δεσμά και την άγνοιά τους, αν με φυσική ακολουθία συνέβαιναν πράματα σαν και τούτα: κάθε φορά που κάποιος θα λυνόταν απ’ τα δεσμά του και θα ‘νιωθε ξαφνικά την ανάγκη να σηκωθεί όρθιος και να περιστρέφει τον αυχένα του και να βαδίζει και να υψώνει το βλέμμα του προς το φως, και κάνοντας αυτές τις κινήσεις θα ‘νιωθε πόνο και, θαμπωμένος απ’ τον φως, θ’ αδυνατούσε να αντικρίζει εκείνα που προηγουμένως έβλεπε τις σκιές τους• λοιπόν, τι κατά τη γνώμη σου θ’ απαντούσε αυτός, αν κάποιος του έλεγε ότι εκείνα που έβλεπε τότε ήταν ανοησίες, τώρα όμως βλέπει κάτι που βρίσκεται κάπως πιο κοντά στην αλήθεια και το βλέμμα του έχει στραφεί σε πράγματα πιο αληθινά – βλέπει λοιπόν πιο σωστά; Και βέβαια, αν δείχνοντάς του ξεχωριστά, ένα προς ένα, αυτά που περνούν μπροστά του, τον ανάγκαζε να απαντήσει στις ερωτήσεις του, τι να ‘ναι αυτά, τι θ’ αποκρινόταν; δεν πιστεύεις ότι θα τα ‘χε χαμένα και θα θεωρούσε ότι βρίσκονται πιο κοντά στην αλήθεια τα όσα έβλεπε τότε απ’ αυτά που του δείχνουν τώρα;
ΓΛ. Θ’ αποκρινόταν, είπε, ότι ναι, εκείνα βρίσκονται πολύ πιο κοντά στην αλήθεια.

ΣΩ. Λοιπόν, κι αν τον υποχρέωνε να στρέψει το βλέμμα του προς το ίδιο το φως, δε θα ‘νιωθε πονόματο και δε θα προσπαθούσε να τα’ αποφύγει, στρέφοντας το βλέμμα του προς εκείνο που χωρίς δυσκολίες αντικρίζει και δε θα νόμιζε ότι τωόντι είναι πιο ξεκάθαρα απ’ αυτά που του δείχνουν;
ΓΛ. Ναι, αυτό θα νόμιζε, είπε.
ΣΩ. Κι αν, είπα, κάποιος τον έσερνε βίαια απ’ τη σπηλιά μέσ’ απ’ την τραχιά και απότομη ανάβαση, και δεν τον άφηνε πριν τον σύρει έξω, στο φως του ήλιου, άραγε δε θα ‘ταν μαρτύριο γι’ αυτόν και δε θ΄ αγαναχτούσε που τον σέρνουν μ’ αυτό τον τρόπο; και, όταν θα ‘φτανε στο φως, έχοντας τα μάτια πλημμυρισμένα απ’ τη λάμψη του ήλιου, θα μπορούσε να βλέπει τίποτε, έστω κι ένα, απ’ αυτά που τώρα λέγονται αληθινά;
ΓΛ. Αποκλείεται έτσι ξαφνικά.
ΣΩ. Αν όμως είχε σκοπό να δει όσα βρίσκονται εκεί ψηλά, θα έπρεπε να εξοικειωθεί• έτσι, θα ‘βλεπε στην αρχή πιο εύκολα τις σκιές, κι ύστερ’ απ’ αυτές τα είδωλα και τωνανθρώπων και των αντικειμένων, όπως αντικατοπτρίζονται μες στο νερό, κι ύστερα τα’ αντικείμενα αυτά καθαυτά• κατόπι θα ύψωνε τη ματιά του και θ’ αντίκριζε ευκολότερα, τη νύχτα, τα όσα βρίσκονται στον ουρανό και το ίδιο το στερέωμα τ’ ουρανού, αντικρίζοντας το φως των άστρων και της σελήνης ευκολότερα απ’ ό,τι τη μέρα τον ήλιο και το φως του ήλιου.
ΓΛ. Οπωσδήποτε.
ΣΩ. Και τέλος- τέλος, πιστεύω, τον ήλιο, όχι μες στα νερά ούτε το είδωλό του, όπως αντανακλάται από άλλη θέση, αλλά θα μπορούσε να τον αντικρίσει αυτόν καθαυτόν στη φυσική του θέση, και να παρατηρήσει πως είναι.
ΓΛ. Αυτό επιβάλλει η ανάγκη, είπε.
ΣΩ. Και κατόπι θα κατέληγε πια στο συμπέρασμα ότι αυτός είναι που κάνει τις εποχές και τα έτη και που εποπτεύει όλα όσα βρίσκονται στο πεδίο της όρασής μας.
Και κατά κάποιο τρόπο είναι αίτιος για όλα όσα εκείνοι έβλεπαν στη σπηλιά.

ΓΛ. Είναι φανερό ότι σ’ αυτό το συμπέρασμα θα κατέληγε ύστερ’ απ’ τα παραπάνω.
ΣΩ. Τί λοιπόν; δεν πιστεύεις ότι αυτός, ανακαλώντας στη μνήμη του την πρώτη κατοικία του και τη γνώση, που είχαν εκεί αυτός και οι συγκρατούμενοί του εκείνο τον καιρό, θα μακάριζε τον εαυτό του για την αλλαγή και θα ‘νιωθε οίκτο για τους άλλους;
ΓΛ. Και με το παραπάνω.
ΣΩ. Και νομίζεις ότι, για τις τιμητικές διακρίσεις και για τους επαίνους που απένειμαν αναμεταξύ τους οι δεσμώτες και για τις αμοιβές εκείνου που διέκρινε με μοναδική οξυδέρκεια τις σκιές των όσων περνούσαν μπροστά τους και συγκρατούσε καλύτερα την κανονικότητα με την οποία οι σκιές εμφανίζονταν πρώτες ή τελευταίες ή σύγχρονα με τις άλλες, ώστε αξιοποιώντας αυτή την ικανότητά του να βρισκόνταν σε προνομιακότερη θέση να κάνει προβλέψεις, ποια σκιά θα παρουσιαζόταν σε μια ορισμένη στιγμή – τι λες; Θα ένιωθε λαχτάρα γι’ αυτά και θα ζήλευε τους συνδεσμώτες του που έπαιρναν τιμές κι είχαν επιρροή ανάμεσά τους ή θα βρίσκονταν στην κατάσταση που λέει ο Όμηρος ότι βρέθηκε ο Αχιλλέας και θα επιθυμούσε μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής του:Κάλλιο στη γης να ξενοδούλευα ξωμάχος, ρογιασμένος σ’ αφέντη που ‘χασε τον κλήρο του κι είναι το βιός του λίγο και να ξεπέσει σ’ οποιονδήποτε άλλη κατάσταση, παρά να πιστεύει εκείνα και να ζει μια τέτοια ζωή.
ΓΛ. Κι εγώ αυτό πιστεύω, είπε• θα προτιμούσε να ξεπέσει σ’ οποιαδήποτε κατάσταση παρά να ζει μ’ εκείνο τον τρόπο.
ΣΩ. Και κάνε και την εξής υπόθεση, του είπα. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος κατέβαινε ξανά εκεί κάτω και έπαιρνε την προηγούμενη θέση του, άραγε δε θα τύλιγε τα μάτια του πυκνό σκοτάδι, έτσι που ξαφνικά γύρισε απ’ τον ήλιο;
ΓΛ. Σίγουρα, είπε.
ΣΩ. Κι αν υποχρεωθεί λοιπόν αυτός ο άνθρωπος να λέει τη γνώμη του για κείνες τις σκιές που διαβαίνουν και να διαγωνιστεί μ’ εκείνους που δεν έπαυσαν ποτέ να είναι δεσμώτες, όσο τον ταλανίζει το πρόβλημα που θα έχει στα μάτια του, πριν αυτά εξοικειωθούν (κι ο χρόνος αυτής της εξοικείωσης δε θα είναι και τόσο λίγος), δε θα προξενούσε λοιπόν τα γέλια και δε θα ΄λεγαν γι’ αυτόν ότι, με το ν’ ανέβει εκεί πάνω να ‘τον που γύρισε με χαλασμένα τα μάτια, κι ότι δεν αξίζει καν τον κόπο να επιχειρήσει κανείς την ανάβαση εκεί ψηλά• και, αν με κάποιο τρόπο μπορούσαν να βάλουν στο χέρι τους και να σκοτώσουν όποιον θα επιχειρούσε να τους λύσει απ’ τα δεσμά τους και να τους οδηγήσει επάνω, στο φως, δε θα ήταν ικανοί να τον σκοτώσουν.
ΓΛ. Χωρίς άλλο, είπε.
ΣΩ. Λοιπόν αγαπητέ μου Γλάυκων, αυτή την αλληγορική εικόνα πρέπει να τη συσχετίσουμε μ’ αυτά που λέγαμε πρωτύτερα: το οίκημα του δεσμωτηρίου είναι αυτός ο κόσμος, που αντικρίζουμε με την όρασή μας• το φως της φωτιάς που φωτίζει τη σπηλιά είναι η ενέργεια του ήλιου• κι αν παραβάλουμε την ανάβαση εκεί ψηλά και τη θέση των όσων βρίσκονται εκεί με την άνοδο της ψυχής στο νοητό τόπο, θα ‘χεις εύστοχα κατανοήσει ποιες είναι οι προσδοκίες μου …Τώρα δική μας υπόθεση είναι, είπα, των ιδρυτών της πολιτείας, τους χαρισματικούς πολίτες να τους οδηγήσουμε αναγκαστικά στο μάθημα, που προηγουμένως είπαμε ότι είναι το μέγιστο, και ν’ αντικρίσουν το αγαθόν και να επιχειρήσουν εκείνη την ανάβαση, κι όταν τέλος ανεβούν, να μην τους επιτρέπεται αυτό που τους επιτρέπεται τώρα.
ΓΛ. Τι ακριβώς;
ΣΩ. Το να μένουν συνεχώς εκεί πάνω και να μη θέλουν να κατέβουν και να γυρίσουν σ ‘ εκείνο το σπήλαιο των δεσμωτών και να μοιράζονται μ’ εκείνους τους μόχθους και τις τιμητικές διακρίσεις τους, είτε αυτές είναι κατώτερες είτε σημαντικότερες.
ΓΛ. Αν καταλαβαίνω καλά, είπε, θα τους αδικήσουμε και θα τους υποχρεώσουμε να ζουν χειρότερα, την ώρα που οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζουν καλύτερα.

ΣΩ. Φίλε μου, ξέχασες και πάλι ότι ο νόμος δε νοιάζεται γι’ αυτό, πώς μια κατηγορία πολιτών θα απολαμβάνει εξαιρετική ευτυχία, αλλά κινεί τους μηχανισμούς ώστε το αγαθό αυτό να τα’ απολαύσει όλη η πόλη, οδηγώντας τους πολίτες με πειθώ και με εξαναγκασμό σε σύμπνοια• υποχρεώνοντάς τους να μεταδίδουν ο ένας στον άλλο την ωφέλεια που ο καθένας τους θα είναι σε θέση να προσφέρει στα κοινά. Κι ο ίδιος νόμος επιδιώκει ν’ αναδείξει τέτοιους άνδρες στην πόλη, όχι για να τους δώσει το ελεύθερο να στραφεί ο καθένας τους όπου θέλει, αλλά για να τους αξιοποιήσει στο έπακρο για να δεθεί η πόλη με δεσμούς φιλίας.

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ

H αφήγηση της Ιλιάδος δεν καλύπτει χρονικά παρά μόνο ένα μικρό διάστημα μέσα στη δεκαετία που κράτησε ο Τρωικός πόλεμος.Τα περιστατικά που διαδραματίστηκαν έξω από την περίοδο αυτή περιγράφονται στα ποιήματα του Επικού Κύκλου που,κατά τον Αριστοτέλη, αποτελούν τα έργα των οποίων οι αφηγήσεις περιστρέφονται γύρω από τα ομηρικά έπη.Τα ποιήματα αυτά είναι τα ακόλουθα:


ΤΑ ΚΥΠΡΙΑ: Στο έπος αυτό γίνεται αφήγηση της απόφασης του Δία να ανακουφίσει τη γη,που παραφορτώθηκε από ανθρώπους.Περιλαμβάνει τα περιστατικά που προηγήθηκαν της Ιλιάδας: Πρόκληση πολέμου από το χρυσό μήλο που έριξε η Έριδα στο γάμο του Πηλέα και της Θέτιδας,την κρίση του Πάρη,την αρπαγή της Ελένης,τη συγκέντρωση στην Αυλίδα,τη θυσία της Ιφιγένειας,την εγκατάλειψη του Φιλοκτήτη στη Λήμνο,την απόβαση των Αχαιών και τις πρώτες μάχες. (11 βιβλία)


ΑΙΘΙΟΠΙΔΑ: Αρχίζει ακριβώς από το τέλος της Ιλιάδας και αφηγείται τους αγώνες του Αχιλλέα προς τη βασίλισσα των Αμαζόνων και το βασιλιά της Αιθιοπίας,το θάνατο του Αχιλλέα,τις νεκρώσιμες τελετές και τους αγώνες των Ελλήνων κατά την ταφή του,τη διαμάχη Αίαντα-Οδυσσέα για την πανοπλία του Αχιλλέα και την αυτοκτονία του Αίαντα(5 βιβλία)




ΙΛΙΟΥ ΠΕΡΣΙΣ: Συνέχεια της Αιθιπίδας με θέμα το Δούρειο Ίππο,το επεισόδιο με τον Λαοκόοντα,την απατηλή ιστορία του Σίνωνα,τις σφαγές που ακολούθησαν την άλωση της Τροίας και τη σωτηρία του Αινεία και τη διαφυγή του στην Ιταλία.
(ο θρύλος λέει ότι ίδρυσε τη Ρώμη) (2 βιβλία)



ΜΙΚΡΗ ΙΛΙΑΔΑ: Έριδα Αίαντα-Οδυσσέα,ενθουσιώδης υποδοχή του Δούρειου Ίππου και τελειώνει με την περιγραφή της άλωσης της Τροίας.


ΝΟΣΤΟΙ: Τα παθήματα που υποστήκανε οι ήρωες κατά την επιστροφή στις πατρίδες τους,οι τιμωρίες των ασεβών,η ανώδυνη επιστροφή του Νέστορα και του Ιδομενέα και περιγραφή της δολοφονίας του Αγαμέμνονα και της εκδίκησης που πήρε ο Ορέστης από τον Αίγισθο και την Κλυταιμνήστρα για το θάνατο του πατέρα του.


Υ.Γ. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα περιγράφει τα γεγονότα από τη στιγμή που ο Αχιλλέας λογομάχησε με τον Αγαμέμνονα μέχρι και τον θάνατο του 'Εκτορα από τον Αχιλλέα.

Και όχι!!!ΔΕΝ ήταν στον Δούρειο Ίππο ο Αχιλλέας όπως ο Brad Pit...
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

"Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ": ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ Ή ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ;

Το παρακάτω βίντεο ίσως οι περισσότεροι από εσάς το θεωρήσετε προκλητικό. Να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι δεν συμφωνώ σε πάρα πολλά(ίσως στα περισσότερα) από αυτά που λέει.Ούτε φυσικά με τον τρόπο που τα λέει. Ωστόσο το θεώρησα τροφή για περαιτέρω κουβέντα και με μοναδικό κριτήριο αυτό θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Δεν θέλω να προσβάλλω την πίστη κανενός. Δεν το έκανα ποτέ και δεν θα το κάνω και τώρα.

Το ξαναλέω: Τα όσα λέγονται δεν εκφράζουν τη "Μυθογένεια" ούτε το σκοπό που δημιουργήθηκε. Παρακαλώ αν κάποιος προσβληθεί να δεχθεί την ειλικρινή συγγνώμη μου.

Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΒΑΜΠΙΡ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ

Είμαι ο ενδότατός σου εαυτός.

Κοιτάζω έξω επάνω στο κόσμο σου, των χρωματισμένων Φώτων, από το σκοτάδι πίσω από τα μάτια σου.

Φτάνω έξω διαμέσω των χεριών σου και αγγίζω τις απαλές απολαύσεις του ζωντανού σου κόσμου.


Είμαι ο Αρχαιότερος, ο Δημιουργός των Θεών.

Είμαι η Αλλαγή και ο Αμετάβλητος.


Κ
αι όποτε επικεντρώνεσαι στα μάτια κάποιου άλλου, εκεί! Κοιτάζω πίσω σε εσένα!

Είμαι η Πηγή Όλων Όσων Υπάρχουν!

Αυτός που Με αναγνωρίζει ως το μοναδικό του Εαυτό, γίνεται επίσης η Πηγή και είναι, στην Πραγματικότητα, Μάγος.

Αυτός που επιτρέπει τη ροή της Ύπαρξής Μου να διαπεράσει μέσω των τενόντων του σώματός του, για να Αγγίξει και να τα αλλάξει όλα σύμφωνα με τη Θέλησή του, είναι στα Αλήθεια, Μάγος.


Και η Η Δρακόντεια Μαγεία μου είναι γλυκιά, διότι Επιχορηγώ τις Επιθυμίες σου.

Σε αυτό που αποκαλείς όνειρα, Συλλέγω τις Δυνάμεις μου.

Σε αυτό που αποκαλείς πραγματικότητα, Οργανώνω τα Όνειρα μου.

Χορηγώ σε όλους όσους ψάχνουν την Ύπαρξή Μου και τη Δύναμή Μου, το δικαίωμα να αναζητήσουν τις απολαύσεις τους!

Είμαι ο Αληθινός Θεός, ο Ένας Θεός, ο Μοναδικός Θεός που Υπάρχει.

Είμαι εσύ, και Απεικονίζομαι μέσω εσού.


Ακόμη και σύμβολό μου είναι ο Καθρέφτης!

Και να γνωρίζεις καλά το Όνομά Μου γιατί λατρεύοντας το σε όλες τις Πράξεις σου, θα είσαι και θα παραμείνεις αντάξιος της Δρακόντειας Μαγείας Μου.

(Απόσπασμα από τη Βίβλο των Βαμπίρ μετεφρασμένο στα Ελληνικά)

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

ΜΥΘΩΔΙΑ: ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ

Η Μυθωδία, ένα πραγματικό μουσικό αριστούργημα, είναι έργο του παγκοσμίου φήμης συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου(Vangelis). Παίχτηκε στις Στήλες του Ολυμπίου Διός το 2001 με έξοδα της NASA , με σκοπό να ακουστεί στο διάστημα την ώρα ακριβώς που ένας δορυφόρος θα πλησίαζε την επιφάνεια του Άρη! Άγνωστο ακόμη παραμένει το γιατί έγινε κάτι τέτοιο.

Ωστόσο υπάρχουν πλήθος θεωριών που κάνουν λόγο για μυστικά σχέδια, προσευχές στους θεούς του Ολύμπου κτλ. Ο ίδιος ο Παπαθανασίου έκανε λόγο απλώς για "συλλαβές" παρμένες από το ελληνικό αλφάβητο και ομιλούμενες παγκοσμίως. Όμως ο Μύθος για τη Μυθωδία δεν σταμάτησε εκεί.

Σας παρουσιάζω λοιπόν τα πρώτα 2 αποσπάσματα του έργου με τους στίχους που υποτίθεται ότι λέγονται. Το αν είναι έτσι , το αφήνω στην κρίση σας. Όπως και να έχει πάντως , το σκηνικό , οι ερμηνευτές και φυσικά η αξεπέραστη μουσική του Παπαθανασίου μας μεταφέρει σε άλλες εποχές...Απολαύστε:



ONE,TWO,THREE
ONE,TWO,THREE
ONE,TWO,THREE
ONE,TWO,THREE

(ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ) (ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΧΟΡΟΣ)
ΔΙ–Α Ε–ΛΑ
ΔΙ–Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε—ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε—ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΕΛΑ

ΔΙ-Α Ε-ΡΩ-ΤΑ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ (ΕΛΑ)
- ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΖΗ-ΤΩ ΣΥ Ε-ΛΑ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
- ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΔΙ-Α ΣΥ ΘΕ ΜΟΥ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΕΣΩ ΜΕΝ ΣΥ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ

ΕΝ ΖΗΝ ΘΕ-ΟΣ
ΕΝ ΖΗΝ ΘΕ-ΟΣ

ΖΗ-ΤΩ ΤΕ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΘΕΕ
ΖΗ-ΤΩ ΤΕ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΘΕΕ
ΜΟΝΗ ΤΕ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ
ΜΟΝΗ ΤΕ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ
ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔΕ ΠΑΙ ΔΗ
ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔΗ ΠΑΙ ΔΗ ΠΑΙ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) ΔΙ-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) Α ΤΕ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) ΤΗΝ ΔΗ-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) ΜΗ-ΤΡΑ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) Ε-ΛΑ
ΔΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΔΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΔΕΩΜΕΝ ΣΟΙ
ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝΟΙ (Χ4)




Ω Ω ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ
Ω Ω ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΕΙ
ΗΜΕΤΕΡΕ ΗΜΕΤΕΡΕ ΕΝ ΖΕΥ
Α-ΜΕ-ΜΠΤΕ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΘΕΕ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΕΥ ΖΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΕΕΕΕ
EΕΕΕΕΛ-ΛHN
ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΕΙ
ΟΔΕΥΕΤΑΙ
ΕΝ EN
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΘΕΕ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΔΕΩΜΕΝ ΣΟΙ
ENIOTE ΟΔΕΥΕΤΑΙ
ΗΡΘΕ ΕΔΩ ΚΙ ΕΙΔΕ ΤΟ ΦΩΣ
ΕΝ Ω ΔΙΑ EN ΘΕΕ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ
ΠΟΟΟΤΕ Ω
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΕΚΑΜΝΕ ΕΚΑΜΝΕ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ Σ’ΕΚΑΜΝΕ ΕΚΑΜΝΕ
ENIOTE ΟΔΕΥΕΤΑΙ
ΗΡΘΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΙΔΕ ΤΟ ΦΩΣ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ
ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ
ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ
ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ
ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ‘ΔΩ

ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ
ΠΑΤΕΡΑ ΘΕΕ
HΡΘΕ ΕΔΩΩΩ
ΠΟΟΟΤΕΕΕ ΘΑΑΑΑ ‘ΡΘΕΙΙΙΙ ΕΔΩ

ΠΟΤΕ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ
ΠΟΤΕ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ ΕΔΩ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΠΛΗΝ
ΗΜΕΤΕΡΕ
ΕΝ ΖΕΥ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΕΥ ΖΗΝ
ΑΠΕΡΑΝΤΕ
ΠΟ-ΤΕ
ΖΗΝ

ΠΟΤΕ , ΠΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ;

Οι ρίζες του θεάτρου φτάνουν πολύ βαθιά πίσω στο παρελθόν, στις θρησκευτικές τελετουργίες των πρώτων κοινωνιών. Μαζί με τα πρώτα βήματα της ανθρωπότητας γεννήθηκε ο χορός, που ήταν η πρώτη θεατρική πράξη. Από τότε κιόλας συναντάει κανείς ίχνη από τραγούδια και χορούς προς τιμήν ενός Θεού που ερμηνέυονται από ιερείς και πιστούς, καθώς και μια απεικόνιση της γέννησης του Θεού, του θανάτου του και της ανάστασής του.

Πρώτη μεγάλη θεατρική εποχή στην ιστορία του Πολιτισμού δεν μπορεί να θεωρηθεί παρά ο 5ος αι. π.Χ. στην Ελλάδα. Τότε ήταν που οι τραγωδίες και οι κωμωδίες ερμηνέυτηκαν για πρώτη φορά όχι από ιερείς αλλά από ηθοποιούς και σε ειδικά κατασκευασμένους χώρους ή τοποθεσίες, που, αν και τόποι ιεροί, δεν ήταν όμως ναοί. Σώζονται μέχρι και σήμερα τα ερείπια από μερικούς τέτοιους τόπους, μερικά ντοκουμέντα τόσο για τις παραστάσεις όσο και για τους χώρους, καθώς και ένα σημαντικό μέρος του έργου των αρχαίων ποιητών. Ολα αυτά μας παρέχουν σημαντικές πληροφορίες και συγχρόνως έχουν επιδράσει πάνω στο Ευρωπαϊκό και το Αμερικάνικο θέατρο.

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΚΑI ΤΗΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ

Η γέννηση του διθυράμβου μπορούμε να πούμε αποτελεί την καταγωγή του θεάτρου. Ο διθύραμβος τραγουδιόταν γύρω απ' το βωμό του Διόνυσου, του θεού του κρασιού. Ερμηνευόταν από ένα χορό πενήντα ανδρών (πέντε άνδρες για κάθε μια απ'τις δέκα φυλές της Αττικής).

Το πιο σημαντικό όμως για την ιστορία του θεάτρου ήταν ότι ο διθύραμβος ενώ αρχικά πραγματευόταν αποκλειστικά τη ζωή και τη λατρεία του Διόνυσου άρχισε να να περιλαμβάνει ιστορίες για τους ημίθεους και τους ήρωες, τους μυθολογικούς προγόνους των Ελλήνων και των συγγενικών λαών. Θέματα αντλούν από την θρησκευτική και πολιτιστική κληρονομιά τους (π.χ. Ομηρικά έπη). Ήταν οι καλές ή οι κακές πράξεις των ηρώων, οι πόλεμοι, οι έχθρες, οι γάμοι, οι μοιχείες, τα πεπρωμένα των παιδιών τους. Όλα αυτά ωθούν σε σύγκρουση ανάμεσα στον άνθρωπο και το θεό, το καλό και το κακό, το παιδί και το γονιό, το καθήκον και την ανθρώπινη φύση. Καταλήγουν στην συμφιλίωση αλλά και στο χάος (Ελληνική Τραγωδία).

Το Αρχαίο Ελληνικό δράμα δεν περιοριζόταν μόνο στην τραγωδία αλλά υπήρχε και η κωμωδία, που βρισκόταν ήδη σε εμβρυακή μορφή στα ξεφαντώματα που γίνονταν στα χωριά. Στα ξεφαντώματα αυτά κυριαρχούσαν τα καλαμπούρια των σατύρων, των συνοδών του Διονύσου, που ήταν μισοί άνθρωποι και μισοί τράγοι.

Ο διθύραμβος συνέχισε για αρκετό καιρό να διευρύνει τη θεματική του, χωρίς ωστόσο και να αποκτά πραγματικό δραματικό περιεχόμενο. Για να γίνει η λατρεία θέατρο, χρειαζόταν και κάτι ακόμα. Αυτό το νέο στοιχείο το έφερε ο Θέσπις στον οποίο και αποδόθηκε η τιμή της πατρότητας του θεάτρου.

Η ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Ο Θέσπις, αρχηγός ενός διθυραμβικού χορού έκανε μια καινοτομία. Απέσπασε τον εαυτό του από το σύνολο του χορού και, παίρνοντας τη μορφή του θεού ή του ήρωα του οποίου τα κατορθώματα εξυμνούνται, ανοίγει διάλογο με το χορό. Έτσι, γίνεται ο πρώτος "θιασάρχης" και ο πρώτος "ηθοποιός".

Τα πρώτα θέατρα της Ελλάδας ήταν πάντοτε χτισμένα κοντά σε κάποιο ναό. Η ερμηνεία των έργων γινόταν πλέον από άνδρες που, πριν από όλα, ήταν ηθοποιοί. Οι θεατές εξακολουθούσαν βέβαια να έχουν συνείδηση της θρησκευτικής σημασίας του έργου, έμαθαν όμως σιγά σιγά και να αντιμετωπίζουν τα δρώμενα σαν έργο τέχνης και κάποτε σαν ψυχαγωγία. (ntua.gr)

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

OAHSPE: Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ , ΑΓΝΩΣΤΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ, ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΤΟ 1881 !!!


Τι είναι το OAHSPE;

Το OAHSPE (προφέρεται ο-ασ-φη) το έγραψε ένας οδοντίατρος από τη Νέα Υόρκη το 1881 , ονόματι Τζον Μπαλού Νιούμπροτ (Dr. John Ballou Newbrough). Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε είναι γνωστή ως "αυτόματη γραφή" μια πνευματική μέθοδος λήψης μηνυμάτων από το υπερπέραν, όπου το χέρι του διάμεσου (medium) γράφει αυτόματα, χωρίς συνειδητή σκέψη και χωρίς πολλές φορές να ξέρει τι γράφει.Ο Νιούμπροτ χρειάστηκε 10 χρόνια "εξάσκησης" στην αυτόματη γραφή με εξαγνισμό πνευματικό και σωματικό.Στο βιβλίο περιέχονται και σχέδια του ίδιου του συγγραφέα τα οποία επίσης σχεδιάστηκαν "αυτόματα". Χρειάστηκαν 15 εβδομάδες για να γραφτεί με συνολικά 960 σελίδες και 36 ενότητες που ονομάζονται "βιβλία" όπως και στη Βίβλο. Το OAHSPE όταν κυκλοφόρησε επιχείρησε όχι να συμπληρώσει ,αλλά να αντικαταστήσει τη Βίβλο!Αυτό όπως καταλαβαίνετε προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων...

Το περιεχόμενο του

Το OAHPSE κυκλοφόρησε το 1882 και περιέχει ολόκληρη την ιστορία του σύμπαντος τα τελευταία 24.000 χρόνια! Διακηρύσσει την ανατολή μιας καινούργιας εποχής για την ανθρωπότητα την οποία αποκαλεί "Κοσμον". Αυτή είναι η 7η εποχή που χαρακτηρίζεται από τη μη βία και συνειδητή απόρριψη των πολέμων.

Κεντρικό πρόσωπο είναι η θεία οντότητα Jehovih, ένα είδος Κοσμικού Συλλογικού Νου. Αναφορικά το OAHSPE περιέχει :την Κοσμογονία, τη Δημιουργία των Πλανητών,την Ιστορία της Γης και του Ανθρώπου, του Αόρατου Κόσμου και περιγραφή των θεών του ουράνιου Αιθέρα. Την ιεραρχία και τη θέση κάθε θεού και θεάς. Επίσης περιέχει νέες εντολές του Jehovih προς τους ανθρώπους και αποκαλύψεις για τη "δεύτερη" ανάσταση.

Μιας και είπαμε ότι το OAHSPE είναι μια Βίβλος της νέας εποχής, υπάρχει κάτι πολύ ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση: Είναι ένα από τα πρώτα βιβλία (αν όχι το πρώτο) που γράφτηκαν ποτέ με γραφομηχανή!

Παράδοξα και ανεξήγητα σχετικά με το περιεχόμενο του βιβλίου

Το βιβλίο παρουσιάζει με λεπτομέρειες μια άγνωστη γλώσσα, την οποία ονομάζει "Πανικό" -Panic- και θεωρεί ότι προέρχεται από μία,υποθετική χαμένη ήπειρο που ονομαζόταν ΠΑΝ. Φαίνεται πως είναι ένα μείγμα Ελληνικών, Λατινικών, Εβραϊκών,Ινδιάνικων και Κινέζικων. Ειδικοί που έχουν μελετήσει τη γλώσσα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όποιος την εφηύρε θα πρέπει να ξόδεψε πάρα πολύ κόπο και χρόνο και να ήταν έμπειρος γλωσσολόγος!Και όμως περιγράφεται με άριστο τρόπο!Να σημειώσουμε ότι μοιάζει με κάποια γλώσσα που λένε ότι ακούνε όσοι πέφτουν θύματα απαγωγής εξωγήινων.(χωρίς ποτέ να έχουν διαβάσει το OAHSPE) Υπάρχει επίσης ένα τουλάχιστον συγκρότημα με το όνομα Hanzel und Gretyl, οι οποίοι τραγουδούν σε μια πιο μοντέρνα , ας πούμε, εκδοχή της "Παν".

Στο βιβλίο περιέχονται κάποιες επιστημονικές αλήθειες οι οποίες ήταν άγνωστες την εποχή που γράφτηκε αλλά αποδείχτηκαν στις μέρες μας: Για παράδειγμα κάνει λόγο για ένα πεδίο γύρω από τη Γη. Ένα τέτοιο πεδίο είναι το μαγνητικό που ανακαλύφθηκε το 1958 και είναι γνωστό ως μαγνητόσφαιρα! Το OAHSPE το αναφέρει το 1881!


Το OAHSPE είναι σίγουρα ένα πολύ παράξενο και σπάνιο βιβλίο. Ο ίδιος ο συγγραφέας αν και δεν δείλιασε να αναφέρει τον τρόπο που γράφτηκε αυτό ωστόσο στην πρώτη έκδοση του 1882 δημοσιεύτηκε χωρίς σχόλια του ίδιου. Και αυτό γιατί "Αν ένα βιβλίο αξίζει, τι σημασία έχει ποιος το έγραψε; Και αν δεν έχει καμία αξία, τότε σίγουρα δεν έχει καμιά σημασία από πού προέρχεται".

Για όποιον επιθυμεί να το διαβάσει (στα Αγγλικά) εδώ


"Εκείνοι που συντάσσονται με τις προτάσεις του Δημιουργού, το θέλημά του
και την
πανταχού παρουσία του και εξαγνίζονται στο σώμα και στο πνεύμα θα συνεχίσουν να ανέρχονται πνευματικά, να ευημερούν και να προοδεύουν στο μέλλον. Ενώ εκείνοι που αρνούνται να βγουν από το σκοτάδι τους
δε θα επιβιώσουν
και θα χαθούν για πάντα"

πηγές: Απαγορευμένα Βιβλία (εκδ. ΑΧΡΕΤΥΠΟ/Χρήστος Ζ.Κωνστας/OAHSPE)
sacred-texts.com
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΔΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΑΘΗΝΑΣ: ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΑΣΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ

Ήταν μεσημέρι όταν συνέβη το παρακάτω περιστατικό. Μια μικρή εισαγωγή όμως για να σας κατατοπίσω. Γενικώς, όπως καταλαβαίνετε και από τον τίτλο "Μυθογένεια" μου αρέσουν οι περίεργες, οι επικές ιστορίες, οι ιστορίες μυστηρίου και φυσικά οι μύθοι. Όλοι οι μύθοι. Και ανάμεσά τους και οι αστικοί. Έναν τέτοιον αστικό μύθο λοιπόν θέλω να μοιραστώ μαζί σας ελπίζοντας κάποιος από εσάς να με διαφωτίσει περισσότερο ή να με διαψεύσει κατηγορηματικά .

Όπως ήδη είπα ήταν μεσημέρι και βρισκόμουν καθ' οδόν για το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης στη Σίνδο. Στην Εθνική οδό και συγκεκριμένα στο σημείο εκείνο της εξόδου που οδηγεί στο ΤΕΙ, είδα μια γυναίκα. Περίεργο μου φάνηκε μιας και το σημείο είναι ήδη επικίνδυνο για τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά. Πόσο μάλλον για έναν πεζό. Χωρίς διαβάσεις, χωρίς ικανά προστατευτικά, χωρίς σήμανση και με μεγάλες ταχύτητες. Εκεί λοιπόν στεκόταν η γυναίκα. Λίγο πριν την έξοδο.Μου φάνηκε στην αρχή ότι ήθελε να περάσει απέναντι. Αναρωτήθηκα δυνατά και πήρα την εξής περίεργη απάντηση από τον φίλο μου που οδηγούσε:
"Την ξέρουν οι νταλικέρηδες αυτήν. Κάθε τόσο είναι εδώ και κάνει οτοστόπ για Αθήνα."Καταλαβαίνετε τι ακολούθησε. Καταιγισμός ερωτήσεων από πλευράς μου για μια τόσο παράξενη απάντηση. Ποιος, τι , πότε και γιατί καθώς και ένα σωρό άλλες εύλογες απορίες, με τελευταία και καλύτερη αυτήν:

"Και στην τελική εσύ πώς το ξέρεις αυτό;"
"Μα το ξέρουν πολλοί αυτό. Ειδικά όσοι περνούν συχνά από εδώ." Τώρα το μπλέξιμο στο κεφάλι είχε γίνει ακόμη πιο έντονο. Για να μη σας κουράζω όμως, προσπάθησα να κρατηθώ ώστε να δώσω χρόνο στον φίλο μου να μου εξηγήσει περισσότερα. Και αυτά που άκουσα δεν είναι τίποτε άλλο από έναν ολοκαίνουργιο (υποθέτω) αστικό θρύλο της περιοχής.


Η γυναίκα αυτή είχε έναν γιο που ζούσε στην Αθήνα. Η ίδια ζούσε στη Θεσσαλονίκη, και πιθανότατα στη Σίνδο, και κάθε τόσο πήγαινε στην Αθήνα να τον επισκεφτεί. Δυστυχώς όμως ο γιος της κάποια στιγμή πέθανε και αυτό φαίνεται πως είχε τεράστια επίδραση στον ψυχισμό της. Από τότε λοιπόν λέγεται πως κάθε τόσο μια συγκεκριμένη εποχή , η γυναίκα αυτή βγαίνει στην Εθνική οδό και με οτοστόπ ξεκινάει για την Αθήνα. Ο λόγος είναι προφανής: Πάει να βρει τον πεθαμένο γιο της.Τρέλα; Εμμονή; Άρνηση; Ό,τι από αυτά και αν είναι , σύμφωνα με αυτά που άκουσα η γυναίκα αυτή έχει κάνει αισθητή την παρουσία της στους συχνούς ταξιδιώτες της Εθνικής. Είναι αλήθεια ότι διέκρινα κάτι διαφορετικό στο βλέμμα της. Χαμένη στον κόσμο της θα μπορούσα να πω. Ωστόσο ίσως τίποτα από όλα αυτά να μην είναι αλήθεια. Με συγκλόνισε πάντως η ιστορία της και θεώρησα σκόπιμο να τη μοιραστώ μαζί σας. Αλήθεια ή ψέμματα...αυτό μένει να το δούμε με τον καιρό. Μέχρι τότε η γυναίκα αυτή ίσως ακόμα να περιμένει κάποιον να τη βοηθήσει στο τραγικό της ταξίδι, εκεί στην Εθνική , λίγο πριν την έξοδο για Σίνδο.
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ