Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ: Ο ΑΚΟΛΑΣΤΟΣ ΑΓΙΟΣ...

Στη Μυθογένεια "ο Μύθος γίνεται πραγματικότητα". Στην περίπτωση του Ρασπούτιν όμως ισχύει η "Αντι-Μυθογένεια": Μια πραγματικότητα που πέρασε στη σφαίρα του Μύθου. Είναι η ιστορία του Ρασπούτιν,του διάσημου Ρώσου τυχοδιώκτη, ηδονολάτρη, εξουσιομανή, θαυματουργού, ρήτορα, ακόλαστου, άγιου!

"Είναι ένας άνθρωπος που σου παίρνει τη βούληση και την ψυχή σου και τις κάνει δικές του."
Ντοστογιέφσκι

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Sci-Fi

Το συντομότερο διήγημα Επιστημονικής Φαντασίας που γράφτηκε ποτέ:

-Όταν ξύπνησα, ήμουν στ'αλήθεια συνταξιούχος !
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

-ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ; -O JOHN LAW ΚΑΙ Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΜΑΣ!

Η Ιστορία έχει έναν πολύ παράξενο τρόπο να επαναλαμβάνεται. Κατά έναν ειρωνικό τρόπο κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν μπορείς με ακρίβεια να κατανοήσεις το παρόν ή ακόμα και να προβλέψεις το μέλλον! Σαν κάποιο μικρό παιδί να παίζει ξανά και ξανά το ίδιο παιχνίδι αλλάζοντας μόνο τα "πιόνια" του ,κρατώντας ωστόσο το ίδιο πάντα "σενάριο". Παρακάτω λοιπόν ακολουθεί η ιστορία του John Law, του ανθρώπου που εφηύρε το χρήμα ως χαρτονόμισμα.

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

WELCOME TO HELL !



Είμαι απολύτως βέβαιος ότι κάποια στιγμή στη ζωή σας είπατε ή ακούσατε ή διαβάσατε την παραπάνω φράση,στα Ελληνικά ή στα Αγγλικά. Στη μουσική,στα βιβλία,στον κινηματογράφο είναι ίσως η πλέον αμφιλεγόμενη, φρικτή,ευτράπελη αλλά και ειρωνική φράση. Αυτό που ίσως δεν ξέρατε , είναι η Μυθική της προέλευση!Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

DIAMANDA GALAS + ROTTING CHRIST: ORDERS FROM THE DEAD...

Καλά φάγαμε, ακόμη καλύτερα ήπιαμε, επιστροφή στον κόσμο μας τώρα.(Αυτόν της Μυθογένειας...)

Η ιστορία έχει ως εξής: Μ.Σάββατο βράδυ στο σπίτι του Slade (για όσους τον γνωρίζουν), ακούγοντας βινύλια και συζητώντας. Κάποια στιγμή μου συστήνει μέσω youtube την κ. Diamanda Galas.Αυτό που άκουσα δεν θύμισε σε τίποτα ό,τι είχα ακούσει μέχρι τώρα. Λίγα λόγια για την εν λόγω μορφή λοιπόν.


Η Diamanda Galas γεννήμένη στις 29 Αυγούστου 1955 από Έλληνες γονείς στην Αμερική είναι αγγλιστί μια"avant-garde performance artist, vocalist, keyboardist, and composer"!Η φωνή της χαρακτηριστική ,διαπεραστική και αξεπέραστη, η δε μουσική της...ας πούμε διαφορετική!
Ακολουθεί ένα μικρό μόνο δείγμα της δουλειάς της σε συνεργασία με τον John Paul Jones .




Από την άλλη μεριά έχουμε τους Rotting Christ, ένα metal Ελληνικό συγκρότημα οι οποίοι στα 20 χρόνια που παίζουν μουσική έχουν καταφέρει να κερδίσουν το θαυμασμό και το σεβασμό των απανταχού
fan της σκληρής μουσικής. Με παγκόσμιες περιοδείες και άλμπουμ που θα ζήλευαν και τα μεγαλύτερα ονόματα της Metal πλέον έχουν καθιερωθεί ως κλασσικοί του είδους.
Ορίστε ένα δείγμα και από αυτούς.




Θα αναρωτιέστε τι σχέση μπορεί να έχουν αυτοί οι δυο μεταξύ τους...

Λοιπόν, στον τελευταίο δίσκο τους οι Rotting Christ έκαναν μια πολύ πετυχημένη διασκευή ενός κομματιού της Diamanda Galas, με την ίδια φυσικά
να συμμετέχει. Το θέμα του δίσκου της Diamanda Galas "Defixiones" αντλείται από της σφαγές Ελλήνων και Αρμενίων της Μ. Ασίας στις αρχές του 20ου αιώνα. Το τραγούδι στο οποίο οι Rotting Christ και η Galas συνεργάστηκαν αναφέρεται στην καταστροφή της Σμύρνης και τις σφαγές που έλαβαν χώρα εκεί. Η συγκεκριμένη διασκευή περιέχεται στον τελευταίο δίσκο των Rotting Christ με τίτλο "Aealo" (ελληνιστί ΕΑΛΩ).Δεν έχει νόημα να πω περισσότερα. Απλά απολαύστε αυτή τη μοναδική συνεργασία. (Στο βίντεο περιέχονται οι στίχοι στα Αγγλικά και στα Ελληνικά)








Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

"ΜΥΘΙΚΑ" ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ: ΒΕΛΛΕΡΟΦΟΝΤΗΣ


Πρέπει να ομολογήσω ότι πρόκειται για έναν από τους αγαπημένους μου Μύθους. Το γιατί, για όσους δεν γνωρίζουν τον Μύθο, ελπίζω να το καταλάβετε μόλις τον διαβάσετε. Πρέπει επίσης να σας πω ότι σκέφτηκα πολύ τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσα να μοιραστώ τον Μύθο αυτό μαζί σας. Τελικά αποφάσισα να τον παραθέσω όπως είναι,πιστεύοντας ότι θα έχει την ίδια επίδραση σε εσάς όπως είχε και σε μένα. Και αν ο υπότιτλος του ιστολογίου μιλάει για τον "Μύθο που έγινε πραγματικότητα" δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο και πιο "ζωντανό" παράδειγμα Μύθου (που γίνεται καθημερινά,αιώνες τώρα,πραγματικότητα) από αυτόν του Βελλεροφόντη.

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑ

Βγήκε πάλι σήμερα, αρματωμένος , λαμπρός , ίδιος με θεό. Κραδαίνοντας τη θεϊκή ασπίδα και το φοβερό σπαθί.Η δόξα τον περιμένει και πάλι στην πεδιάδα της Τροίας. Οι ιαχές του πολέμου έδιωξαν μακριά την πρωινή αύρα. Τώρα γύρω βασιλεύει ο θρήνος και ο οδυρμός για τις ζωές που χάνονται και για εκείνες που θα χαθούν. Δεν υπάρχει χώρος για αναμνήσεις.Η καλή ζωή έμεινε πίσω στα όνειρα της Νύχτας. Τώρα μόνο ο θάνατος γεμίζει το μυαλό του. Ζωσμένος τη φλόγα της εκδίκησης ,καίει στο πέρασμά του κάθε πιθανή ελπίδα για σωτηρία. Θέλει να φτάσει ως τα τείχη, να τα γκρεμίσει!Εκείνος. Μόνος του. Δεν χρειάζεται κανέναν. Και οι γενιές που θα έρθουν θα τραγουδούν το όνομά του: Αχιλλέας ο φονευτής του Έκτορα,ο πορθητής της Τροίας!Όμως φαίνεται ότι κάτι άλλαξε σήμερα...Ξαφνικά η μάχη γυρνάει και πάλι. Τι συμβαίνει; Δεν τον φοβούνται πια; Δεν χόρτασαν θάνατο και αίμα από το σπαθί του; Δεν τον βλέπουν ζωσμένο με την πανοπλία του Ήφαιστου; Δεν βλέπουν το αίμα των αδερφών τους και των παιδιών τους στο πρόσωπο και στα χέρια του; Τότε και ενώ ετοιμάζεται να δώσει τη χαριστική βολή σε ακόμα έναν εχθρό την είδε...

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ κ.ΚΑΘΗΓΗΤΗ

Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας ήταν ένας ήσυχος κύριος. Δεν είχε πολλές παρέες-μάλλον δεν είχε καθόλου-ούτε οικογένεια.Τουλάχιστον όχι από όσα έμαθα ή άκουσα για αυτόν κατά καιρούς. Όσο τον θυμάμαι ήταν ο ίδιος πάντα: Χοντρά κοκάλινα γυαλιά ,σκούρα και συνήθως περιποιημένα κοντά μαλλιά, πουκάμισο, γιλέκο και κοστούμι. Λόγω μάλιστα της εμφάνισής του αυτής και σε συνδυασμό με την βαριά φωνή του και τον αργό αλλά σταθερό τρόπο ομιλίας του, είχε γίνει γνωστός στη γειτονιά σαν κ.Καθηγητής. Δεν έμαθα ποτέ αν στ'αλήθεια ήταν καθηγητής ή τί δίδασκε. Το σίγουρο είναι ότι ήταν πολύ μορφωμένος.

Τα βιβλία ήταν η ζωή του. Τον έβλεπα κάποιες φορές στο δρόμο με ένα βιβλίο πάντα στο χέρι. Συνήθως τα βιβλία του ήταν παλιά. Τόμοι χοντροί και δερματόδετοι που μόνο να φανταστώ μπορούσα πότε και από ποιον είχαν εκδοθεί. Κάποιοι λέγαν ότι τα είχε κληρονομήσει από τον πλούσιο παππού του, άλλοι ότι γύρισε όλον τον κόσμο προσπαθώντας να τα συλλέξει ένα προς ένα. Ακούγονταν επίσης διάφορα για την σπανιότητά τους και για την αξία τους.

Όπως και να έχει κανείς ποτέ δεν έμαθε τίποτε περισσότερο για αυτά, παρά μόνο αυτά που πρόκειται να σας πω εγώ. Βλέπετε ο κ.Καθηγητής είχε το πάθος του για τα βιβλία, αλλά είχε και αδυναμίες. Μια από αυτές ήταν ότι εμπιστευόταν εύκολα τους ανθρώπους γύρω του. Τόσο εύκολα που σχεδόν πάντα έμενε μόνος του και απογοητευμένος .