Κυριακή 29 Μαΐου 2011

29 ΜΑΪΟΥ 1453: ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ, ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ...

Σαν σήμερα πριν 558 χρόνια γράφτηκε μια από τις πιο τραγικές σελίδες της σύγχρονης Ιστορίας του Κόσμου : Η Πόλη του Κωνσταντίνου , η Νέα Ρώμη , η Πόλη των πόλεων , η Κωνσταντινούπολη θα έπεφτε στα χέρια των κατακτητών Οθωμανών και θα αφηνόταν έρμαιο στις ορέξεις των οργισμένων ορδών. Το συγκλονιστικό αυτό γεγονός άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του στις επόμενες γενιές,
που μέσα από τραγούδια, ποιήματα, θρύλους και ιστορίες διηγήθηκαν την άνοδο και την πτώση μιας χιλιετούς Αυτοκρατορίας.

Δεν έκρινα σκόπιμο να κάνω μια εκτενή αναφορά για την πορεία της Πόλης ανά τους αιώνες και για την προσφορά της. Τι παραπάνω να πει κανείς άλλωστε... Αντ' αυτού σας παραθέτω 2 αποσπάσματα από το "Χρονικό" του Γεωργίου Φραντζή, ενός από τους σημαντικότερους αυτόπτες μάρτυρες και ιστορικούς της Άλωσης, καθώς και ένα εκπληκτικό (και αναπάντεχο;) άρθρο Τούρκου δημοσιογράφου σχετικά με την Άλωση δημοσιευμένο στην εφημερίδα Sabah, 2 χρόνια πριν.




"[...]Το παράξενο θέαμα ήταν άξιο παρατήρησης: σαν να υπήρχε ένα σκοτεινό σύννεφο, που κάλυπτε τον ήλιο και τον ουρανό. Ρίχνοντας υγρό πυρ έκαιγαν τους εχθρούς και τις ετοιμασμένες πολεμικές μηχανές.
Κατάκοβαν τις αναβάθρες και τις κλίμακες και όσους τις ανέβαιναν, εξακοντίζοντας από πάνω βαριές πέτρες. Τους απόδιωχναν με μικρά τηλεβόλα και τόξα.Όπου τους έβλεπαν σε μεγάλο πλήθος, εκεί έριχναν φωτιά με τα τηλεβόλα, χτυπώντας και σκοτώνοντας πολλούς. Οι εχθροί, πάλι, έχοντας αγανακτήσει τόσο πολύ από τον κόπο του πολέμου και από την αντίσταση που έβρισκαν, ήθελαν να στραφούν για λίγο προς τα πίσω, ώστε να ξεκουραστούν, αλλά οι τσαούσηδες και οι ραβδούχοι της αυλής τούς χτυπούσαν με σιδερένια ραβδιά και βούνευρα, για να μην γυρίσουν την πλάτη τους στον εχθρό.
Ποιός να διηγηθεί, τότε, τις φωνές και τις κραυγές και τα "αλίμονο" των χτυπημένων και των δύο πλευρών; Μέχρι τον ουρανό ανέβαιναν οι φωνές και ο κρότος[...]"

"[...]Όταν είδε αυτά ο δυστυχής βασιλιάς και αφέντης μου, με δάκρυα παρακαλούσε τον Θεό και προέτρεπε τους στρατιώτες να δείξουν μεγαλοψυχία. Δεν υπήρχε, όμως, καμμία ελπίδα συνδρομής ή βοήθειας. Κέντρισε, τότε, τον ίππο του και καλπάζοντας έφτασε στο σημείο απ'όπου ερχόταν το πλήθος των ασεβών και - όπως ο Σαμψών, όταν αντιμετώπιζε τους αλλόφυλους - από την πρώτη συμπλοκή κατακρήμνισε τους ασεβείς από τα τείχη, γεγονός που ήταν παράξενο και θαυμάσιο για όσους έτυχε να βρεθούν εκεί και να το δουν. Βρυχώμενος σαν λιοντάρι και κρατώντας το γυμνό ξίφος στο δεξί χέρι του κατέσφαξε πολλούς από τους εχθρούς, ενώ το αίμα έρεε σαν ποτάμι από τα πόδια και τα χέρια του[...]"

Γεώργιος Φραντζής , Χρονικόν


Ο τελευταίος αυτοκράτορας του ΒυζαντίουΚωνσταντίνος Παλαιολόγος προτίμησε να μείνει και να υπερασπιστεί την Πόλη μέχρι το τέλος. Ο Μωάμεθ του ζήτησε να παραδώσει την Πόλη προσφέροντάς του , όχι αμελητέα, ανταλλάγματα. Η απάντησή του ήταν λιτή χωρίς περιθώρια παρερμηνείας:

"Η παράδοση της Πόλης σ' εσένα δεν βρίσκει σύμφωνο ούτε εμένα ούτε κανέναν άλλον απ' όσους κατοικούν σ' αυτήν. Με κοινή απόφαση, όλοι μας θα πεθάνουμε οικειοθελώς και δεν θα λυπηθούμε τη ζωή μας."

Όταν όλα είχαν κριθεί , ο αυτοκράτορας έβγαλε τον βασιλικό μανδύα του και όρμησε σαν απλός στρατιώτης στην πύλη του Αγίου Ρωμανού όπου και βρήκε ηρωικό θάνατο.

*****************









Ακολουθεί ένα πραγματικά εντυπωσιακό άρθρο του Τούρκου δημοσιογράφου και συγγραφέα Engin Ardiç, ενάντια στον εορτασμό της Άλωσης από τη μεριά των κατακτητών.


"Τούρκοι συµπατριώτες, σταµατήστε πια τις φανφάρες και τις γιορτές για την Άλωση, αρκετή βία έχουµε δώσει στην Ανατολή µε τις πράξεις µας…

ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο µε θέµα «Θα πάρουµε πίσω την Πόλη»…
ΑΝ έφτιαχναν µακέτα µε τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες µε τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη… (όπως εµείς στην Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο !)
ΑΝ ένας τύπος ντυµένος όπως ο περίφηµος Έλληνας νικηφόρος και σχεδόν µυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό µας Ulubatlι Hasan και τον γκρέµιζε κάτω…
ΑΝ ξαφνικά έµπαινε στην πόλη κάποιος ντυµένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ως Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έµπαιναν ως αντιπρόσωποι της πόλης… (όπως εµείς στην Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο !)

ΑΝ έφτιαχναν µια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε µιναρέδες αλλά Σταυρό…

ΑΝ έκαιγαν λιβάνι και έλεγαν ύµνους, θα µας άρεσε; Δεν θα µας άρεσε, θα ξεσηκώναµε τον κόσµο, µέχρι που θα καλούσαµε πίσω τον πρέσβη µας από την Ελλάδα.

Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο; Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Αλωση) σαν να ήταν χθες; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ( µ΄ αυτές τις γιορτές πού κάνετε ) διακηρύσσετε σε όλο τον κόσµο ότι: «αυτά τα µέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ εων υστέρων και τα πήραµε µε τη βία». Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη µνήµη µια υπόθεση 6 αιώνων; Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια µέρα θα δοθεί πίσω;

Μην φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε µερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919. Μη φοβάστε, τα 9 εκατοµµύρια Ελλήνων δεν µπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατοµµυρίων, και αν ακόµα την πάρουν δεν µπορούν να την κατοικήσουν. Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µια χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα.

Ρε σεις, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαµε την Πόλη τρεις τρεις και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουµε; Θα υπερασπιστούµε τον εαυτό µας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων ή θα αφήσουµε το θέµα στους ιστορικούς; Αντί να περηφανευόµαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαµε, ας περηφανευτούµε µε αυτές που ιδρύσαµε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν. Όλη η Ανατολή είναι περιοχή µε την βία κατακτηµένη… Ακόµα και το όνοµα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=µανα, dolu=γεµάτη) αλλά προέχεται από την ελληνική λέξη η Ανατολή. Ακόµα και η ονοµασία της Ισταµπούλ δεν είναι όπως µας λέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ» τραβώντας τη λέξη από τα µαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».

Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαµε µόνιµη εγκατάσταση, τέλος η νοµαδική ζωή και γι’ αυτό ο λαός αγοράζει πέντε – πέντε τα διαµερίσµατα. Κανείς δεν µπορεί να µας κουνήσει, ηρεµήστε πια…Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς όµως πολλές φανφάρες…"

Εφημερίδα Sabah
Engin Ardiç
29/05/09


ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου