3 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

by Χρήστος Κούσλης

Σαν έτοιμος

Κι ο Ποσειδώνας

κι ο Φοίβος

κι οι άλλοι θεοί

νάρκωσαν τις αισθήσεις του

Έτσι πρόχειρα ντυμένος

σχεδόν νυσταγμένος

ξεδίπλωσε τους χάρτες του

Πρωί Κυριακής

Τη μέρα που οι άλλοι γυρίζουν

αυτός ξεκίνησε

Στιγμάτισε το δέρμα του

με μαύρη μορφή

άλλοθι κάποιου προορισμού

και παραμόνεψε δισταχτικά

τον άλλο του άγνωστο εαυτό

Μ’ αυτός  δε φάνηκε

Υποκριτής

Στο χορικό του Δαναού
μ’ έχρισαν πρώτο ιερέα
Γυμνό με ήθελαν

Διέσχισα μόνος τη σκηνή
και την ορχήστρα
Ναυαγός μέσα σε άμπωτη

Ερμήνευσα δόκιμα τον τραγικό
Ξήλωσα μύθους
Θριάμβους ανάστησα

Έσυρα θρήνους
Και ζευγάρωσα θάλασσες
Μου υποκλίθηκαν

Στο τελευταίο χειροκρότημα
μοίραζα Κάθαρση
Έτσι απλόχερα

Ημίθεος και ημιθανής
δεν κράτησα για μένα

ούτε ένα ψίχουλο

Πρόφαση χαμόγελου

Μελένια
Δυο σύννεφα πλέκουν ανάσες ήλιου στα μαλλιά της
Χαρά που ξημερώνει
Βρεγμένο από ανεμώνες θάλασσας το διάφανο κορμί της
Στον έρωτα απλώνει
Εξαίσια απρόσιτο, μικρή οφθαλμαπάτη
Λάφυρο μες στη σκόνη
Σπασμένα κρύσταλλα σκουριάς μες στων ματιών το μαύρο
Κάποιος αλλόφρονας θεός μέσα τους μεγαλώνει
Σχήμα ζωής αρχέγονης και  μακρινός κομήτης
Μια  αλήθεια μένει μόνη
Αδημονεί σαν τη  χορδή τόξου αρχαίας πλάνης

Πάλλεται και πεισμώνει